Het begon in China, eind januari, ver van ons bed en nog te overzien. Op Valentijnsdag waren er besmettingen op de Filipijnen en in Japan. Het was niet of maar wanneer het virus Europa en dus Nederland zou bereiken. Frankrijk had de eerste besmetting van Europa, geen primeur om blij van te worden. Toen volgde Italië waar het snel om zich heen greep. Het hek was van de dam. Het was Italië waar de eerste Nederlander eind februari het virus opdeed. Andere Europese landen volgden elkaar in rap tempo op. Grenzen werden provisorisch of hermetisch gesloten. Stel je voor, de grenzen dicht. In Europa. Maar de verwijten tussen landen hielden zich net zo min aan grenzen als het virus.
Begonnen de eerste maatregelen met handen wassen en niezen of hoesten in de elleboog, plots moesten we thuisblijven en thuiswerken of erger, thuisblijven zonder werk. Dat was 16 maart. Het bleek niet genoeg. Op 23 maart kwam onze intelligente lockdown. Thuisblijven en afstand houden. In de eerste weken was nog wat verwarring. Even later deden toch ook de kinderen mee aan het thuiswerken, met ouders als stand in leerkrachten. Nederland bestond inmiddels uit lege autowegen, lege straten, lege stations en treinen en lege stadscentra want bioscopen, museau, horeca, kappers, winkels sloten of gingen zelfs over de kop. Toeristen bleven weg. Evenementen werden een jaar verschoven of zeker tot ver in 2020 uitgesteld. De dwingende noodzaak ervan was sociale distantie om de kans op besmetting zo ingrijpend mogelijk terug te dringen - minstens tot anderhalve meter - ook van dierbaren zolang je daarmee niet onder een dak woonde. Eenzaamheid en sleur lagen meteen om de hoek. Jongeren, net als kinderen het minst kwetsbaar, waren niet onder indruk en zetten hun leven voort met noodverordeningen als handvat om op te treden. Ziekenhuizen veranderden in oorlogsgebieden in strijd tegen een onzichtbare vijand en zorginstellingen tot het vergeten gebied waar zich een stille ramp voltrok. Maar spontane sociale en creatieve initiatieven werden ook zichtbaar: koken voor buurtbewoners, stoepkrijten voor opa's en oma's, buurtgymnastiek en buurtaubades of -serenades op het balkon, felicitaties per hoogwerker, berenspeurtochten en videobellende vrijdagmiddagborrels.
Ook ik werk thuis sinds16 maart. In de categorie van geluksvogels want ik heb tenminste werk en dus afleiding, regelmaat en inkomen. Ik hoef geen surrogaat-juf te zijn en heb het rijk alleen om op mijn werk te focussen. Natuurlijk ervaar ik ook vervelende gevolgen. Ik kan niet (dicht) in de buurt komen van mijn dierbaren. Ik mis hun fysieke nabijheid en zij die van mij. Maar ook mijn wandelplannen en geboekte wandeltrips zijn als virusdeeltjes opgelost in de lucht. Zonder uitzicht op enige vaste vorm zijn ze voorlopig onzichtbaar in de toekomst. Maar ik vind ook gelegenheid. Want in plaats van de gebruikelijke reistijd tussen huis en werk, ga ik elke ochtend lopen voordat ik me opsluit met laptop en mobiele telefoon. Ik kan koffie drinken of lunchen op mijn eigen terras en aan het eind van de werkdag zit ik binnen een minuut weer in het zonnetje.
Daarbij is het volop lente, de eerste zomerse dag is al genoteerd. De natuur is uit haar bruingrijze winterjas gebarsten, de nieuwe lentekleur is groen. Ik wandel, ik fiets en ik geniet want ik ben gezond. Maar ik ben niet altijd zo positief. Soms komen de muren op me af. Vooral in het weekend. Ga ik naar buiten maar kom ik niet ver. Dagjesmensen die toegeven aan eenzelfde gevoel, zorgen dat wegen gesloten worden, de anderhalve meter niet vol te houden is en dan druip ik voortijdig af naar huis en tuin waar de anderhalvemetergarantie op me wacht.
Ik weet nog niet of en wanneer deze wereld, onze anderhalvemetermaatschappij, langs het 'nieuwe normaal' terugkeert naar het 'oude normaal'. Misschien gebeurt het niet, omdat wat we nu nog definieren als 'nieuw normaal' van lieverlee als 'normaal' gaan zien. Ik zie genoeg positieve initiatieven en ontwikkelingen dus wie weet. Ik hoop dat jij en ik dat meemaken. Blijf gezond.
*Deze pagina schreef ik vier weken na de intelligente lockdown van Nederland. De eerste posts had ik toen al geschreven.
Volg je Eef Onderweg?
Wil je meer weten over Virus met een Kroontje? Lees dan ook:
