Paaltjes volgen is niet mijn favoriete wandelwijze maar nu is het gewoon lekker makkelijk en ontspannen. Vanuit het hotel waar ik even ervoor incheckte kies ik voor de groene Varennaroute van 5 kilometer. Het groen slaat op de paaltjes, de 2 kilometervariant is net zo groen.
Het bosgebied Ugchelen-Hoenderloo waar voormalig landgoed Varenna toe behoort is me niet onbekend, ik liep hier al eens in 2020 en 2021. Anders dan toen is de nazomerse herfst nu. Het nog bladerrijke bos maakt zich langzaam op voor wat komen gaat, de bungalowparken met hun achteruitgangen aan deze route maken een verlaten indruk. Met de vakantiegangers naar huis, de vele hondenuitlaters daarmee ook, komt het gebied tot rust. Ik hoor alleen het wegtrekkende gemauw van een buizerd.
Als ik de meest noordwestelijke hoek bereik, gaat de route haaks naar het zuiden tot aan de betrekkelijk drukke Woeste Hoefweg. Gelukkig scheiden onze wegen zich al snel.
Onderweg passeer ik geregeld zieke of dode beuken, hun stammen in beslag genomen door tonderzwammen. De Varenna is met zijn loof- en naaldbomen een gevarieerd bos. Dat is beter. Het houdt het bos levend. Immers, niet alle bomen worden even oud, zijn even gevoelig voor droogte of delen hun gevoeligheid voor bepaalde ziekten. Een beetje zigzaggend loop ik in zuidoostelijke richting, ik schamp nog eenmaal dezelfde Woeste Hoefweg tot ik bij het eindpunt kom zodat ik deze oversteek, terug naar het hotel. De Varennaroute is een bescheiden afstand maar mooie route om te 'landen' op de Hoge Veluwe. Ik kijk uit naar morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten