Wat een goede nacht was dit, maar liefst negen uur geslapen. We voelen ons stuk voor stuk beter. Verder is het net als gisteren: opstaan om 7 uur, ontbijten om 8 uur en onze bagage klaarzetten voor het transport. Een label met overnachtingsadressen aan onze rugzak of tas wijst de ons onbekende chauffeur de weg naar het volgend overnachtingsadres. Wij hoeven alleen maar te lopen.
Van ons pension naar het ontbijt is een paar meter te voet over de parkeerplaats. Cafetaria Sandra is multifunctioneel, de mensen zijn er supervriendelijk maar het ontbijt eenvoudig. Je kunt kiezen uit koffie of manzanilla-(kamille)thee met een semihard wit broodje met kaas. Het is even wennen na een ontbijtgewoonte van granen, noten en kwark thuis. Maar een camino leert je razendsnel aanpassen.
Voorzien van een stempel van het cafetaria gaan we rond half 10 op pad. We hebben weer een zonnige dag, waarbij net als gisteren de warmte in de tweede helft van de middag flink zal oplopen. Verder voelt het ook als gisteren, alsof de camino nu echt van start gaat.
De eerste twee uur stappen we door over de vlonders op weg naar onze tussenstop Vila do Conde. De kust is anders dan gisteren, minder boulevards en meer duin- en natuurgebied. Ik vind het prachtig. Er is nauwelijks wind en de temperatuur nog aangenaam.
Even voor Vila do Conde treffen we een fraai kapelletje, Capela de São Sebastiãu De Azurara, waar we een stempel krijgen. Per dag verzamelen we twee stempels. Daarmee kunnen we in Santiago aantonen dat we echt de camino gelopen hebben. Van het kapelletje steken we via de brug de rivier Ave over en bereiken Vila do Conde. Aan de overkant rechts van de brug straalt ons het spierwitte klooster, het Mosteiro de Santa Clara, tegemoet. Maar wij volgen de caminotekens en gaan dus links en via een bloemrijk parkje langs de rivier lopen we richting het centrum. We vallen voortijds voor de charme van restaurant Portuguesia. We hebben geluk, het gaat net open. Op de terrasvlonder, in de schaduw van grote luifeltenten eten we Portugese, gebonden groentesoep of gemengde salade alsof we nog nooit zoiets lekkers hebben geproefd.
Vila do Conde is een rustig havenstadje met een rijk historisch verleden maar een camino geeft geen tijd om er lang bij stil te staan. We gaan verder, onze overnachting is geboekt en als je niet op tijd bent loop je het risico dat je bed vergeven is. Van Vila lopen we naar Póvoa de Varzim, en zoveel praia's er zijn, zoveel kerken of kapelletjes lijken er ook te zijn. Hoewel we niet ver van de kust lopen, gaat de route vooral door stedelijk gebied, maar in Póvoa zien we het strand weer terug. Póvoa blijkt een mondaine badplaats te zijn, bescheiden, zeker niet over de top hoewel we niet eerder hebben ervaren dat er muziek uit aan bomen en palen gebonden speakertjes klinkt.
Op de boulevard hebben de snelsten onder ons een gelateria gevonden. De achteropkomers volgen hun voorbeeld en worden beloond met niet één maar twee bolletjes voor de prijs van één. Zo loop ik met een oubliehoorn met vier bolletjes terug naar de anderen. Ik begrijp het waarom van de dubbele bolletjes meteen, het eten moet weer twee keer zo snel in de opgelopen middaghitte.
Na Póvoa stappen we verder langs eenvoudiger praia's en zien hoe een zeewier-agrarier zijn oogst te drogen legt. We zijn bijna bij ons eindpunt en toch pauzeren we bij Caminho Beach Bar, aan de rotspunt van Sint André, de Cabo of Rochas de Santo Andre. Niet de Beach Bar maar het pleintje met het raamwerk met allerhande camino-memorabilia en de wegwijzers in caminokleuren laten je vanzelf stilstaan, en anders zijn het de openbare toiletten. We lopen in ruim een half uur door naar onze overnachtingsplek, een hostel aan de kust van Aguçadoura. Het is een klein hostel maar schoon en modern, de bedden en de (te huren?) dekbedovertrekken lijken rechtstreeks uit het magazijn van een Zweedse meubelgigant te komen. Ik bof, ook vanavond slaap ik beneden. Er is tijd om te douchen, bed op te maken en een wasje op te hangen. We eten laat, een simpel pelgrimsmaal van friet en vis in een naastgelegen eetlokaal, maar de mensen zijn vriendelijk en we zien een nog mooiere zonsondergang. Zo is elke dag weer bijzonder. Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten