Dag 6 | Ommetje Rockeskyll (4 km)

De wandelreis in de Vulkaaneifel zit er op deze laatste dag nog niet helemaal op. Vandaag krijgen we een uitlooptocht(je). Vier kilometer om eventuele stijfheid van gisteren eruit te lopen en ter compensatie voor de lange zit in de busjes terug naar huis. Na dat alles is ingepakt bij het hotel en iedereen met zijn bagage bij de busjes staat, gaan we eerst een stukje rijden.

De eerste kilometers brengen ons naar Rockeskyll, een plaatsje op een half uurtje van Manderscheid. Daar parkeren we en lopen het dorpje uit, richting Rockeskyller Kopf (555 m). Hoewel het pad langzaam stijgt hoeven we gelukkig niet naar de top. Wel eromheen, een ommetje dus.

We volgen de Vulkanrundweg Rockeskyller Kopf. De Rockeskyller Kopf is een vulkanische berg, en in de gelaagdheid van de wanden is goed de ontwikkeling van de vulkanische activiteit te zien. Net als bij de Wolffschlucht, niet ver van ons hotel, is ook hier een wand van basalt te zien.

Vanaf een uitzichtpunt kijken in een groeve waarbij de gelaagdheid nog beter te zien is. Deze naar men zegt meest complete vulkaan van Duitsland zou zijn bewoond, èn vereerd, door mammoetjagers, Kelten en Romeinen.

Via het bos en tussen de omringende weilanden door komen we weer bij ons beginpunt uit in Rockeskyller.

We rijden nu met de busjes in zo'n 10 minuten naar Hillesheim. Niet alleen maakt Hillesheim deel uit van de lange afstandswandeling Eifelsteig, het is ook Kriminalhauptstadt. Het stadje oogt absoluut niet crimineel maar heel gemoedelijk als we weer zijn uitgestapt.

Maar het gaat niet om de criminaliteitscijfers van het stadje, het is bekend om het koffiehuis Kriminalhaus en kent zelfs een nabijgelegen Kriminalhotel. Kennelijk vormden Hillesheim en omgeving de plaats delict voor vele Krimi-verhalen van onder andere de mij onbekende Krimi-schrijver Berndorf. Het is leuk om te zien dat het iets extra's geeft aan Hillesheim. Helaas is koffiehuis gesloten. We lopen een stukje door en doen ons tegoed aan koffie, thee en taart in een Kaffestuw. Het is er op deze vrijdag doodstil, op een enkele lokale bewoner na. Er zijn geen toeristen te zien, geen langeafstandswandelaars of lokale inwoners. Ik heb zo'n vermoeden dat de uitbaatster met onze komst een weekomzet draait.

Maar dan zit het er echt op. Langs zichtbare delen van de oude stadsmuur lopen we terug naar de busjes. Van sommigen nemen we hier afscheid, met eigen vervoer verloopt hun route anders dan die van ons. Verder naar het noordwesten op de volle snelwegen schuiven de busjes aan in de file.