Tijdens het Pinksterweekend liep ik een wandeldriedaagse door de Amsterdamse Waterleidingduinen. Een beetje van Waternet en een beetje van mezelf. Drie dagen, drie gezichten, één natuurgebied.
Dag 1 | Zwarte route De Zilk (8 km)
Vanaf de ingang De Zilk volg ik de zwarte paaltjes maar al snel tref ik de eerste versperring. De vele regen van de afgelopen tijd, gevallen bij de regen van daarvoor, heeft paden en velden doen onderlopen. Nog voor ik bij het zweefvliegveld ben word ik gedwongen een ander pad te kiezen en kluun ik over een bos met takken om daarna weer aansluiting te vinden bij het eerstvolgende paaltje.
Het lager liggende gebied staat blank en is dan ook bestempeld als broedgebied. Aan de overkant zie ik een groep vogelaars langs de rand van deze pop-up natuur.
Ik kan niet verder en steek af, dwars door het natuurgebied. Hier mag het en ook dat maakt de AWD zo bijzonder. De tweede helft van de tocht loop ik op gevoel terug naar de ingang bij De Zilk. Ik vul mijn fles bij het watertappunt, reken af via de automaat voor het parkeren, stap in de auto en rijd naar huis. Thuis ontdek ik dat mijn waterfles op de parkeerautomaat is blijven staan.
Dag 2 | Van De Zilk naar Panneland en terug (11 km)
Eerlijke mensen bij de ingang in De Zilk, mijn waterfles staat de volgende ochtend rustig op me te wachten. Vandaag geen paaltjesroute maar een simpele, recht-toe-recht-aan-tocht van ingang De Zilk naar ingang het Panneland in Vogelenzang (NH). Het gebied hier oogt glooiender, groener en schilderachtiger. Het weer is aangenaam, minder zonnig maar daardoor is de warmte ook wat getemperd. Ook vandaag valt me op dat het de tijd is voor het uitbundig bloeiende Vingerhoedskruid. Flinke bossen bijeenstaand of een enkeling, in hun witte, roze en lila tinten. In meer open gebied, ik ben inmiddel op de weg terug, bloeien ook de grassen en vormen een rozerode waas boven het groen.
Dag 3 | Leyduin en Oranje route (10 km)
Ik wandel van natuurgebied Leyduin naar de Amsterdamse Waterleidingduinen, historisch gezien onlosmakelijk met elkaar verbonden door waterwinning en waterzuivering.
De zon is vanmorgen ook weer van de partij. Ik parkeer de auto bij Leyduin, loop langs het ooievaarsnest, passeer twee grote wijngaardslakken, maak een uitstapje naar de Belvedère en bereik via het bos ingang De Oase. Voorbij de toegang volg ik de oranje paaltjesroute. Ook hier veel water maar geen overlast: de Oranjekom met het oude pompstation aan de overkant, de verdeelvijver met het nieuwe pompstation en de overstort verderop. Bij de laatste vertoont zich een oase aan bloeiend Vingerhoedskruid. Overal bloeien aan lange stelen de schilderachtig grote, bestippelde kelken in pastelachtig wit, roze en lila.
Het gebied is hier heuvelachtiger en bosrijker. Ik kom er vaker maar verveelt nooit. Al is het maar omdat een hert onverwacht zijn kop opsteekt en dan onverstoorbaar verder knabbelt aan het gras. Op deze derde Pinksterdag is het opvallend rustig met wandelaars en lijk ik het gebied bijna voor mij alleen te hebben. Ik geniet in stilte. En zo bereik ik via Leyduin weer de parkeerplaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten