juni-juli 2024 | Wandelweekend in Limburgs Gulpen (1)

Dag 1- Aankomst
Vier van de vijf wandelmaatjes zien elkaar na lange tijd terug. Trefpunt is de binnenplaats van een tot accommodaties omgebouwde boerenhoeve in Gulpen. Het vijfde maatje halen we in de loop van morgen binnen. Of is het andersom? 
Ons onderkomen ligt in een van de hoeken van de carré-vormige opstallen. De inrichting is eenvoudig maar netjes en schoon en we kunnen kiezen uit zeven slaapplekken. Na het uitpakken van tassen zijn de tafel en koelkast afgeladen met proviand van thuis. We komen het weekend wel door.
Het is zo'n ontspannen weerzien op het terras voor de deur dat een middagwandeling erbij inschiet. 's Avonds eten we op een van de terrasjes op de Markt onder een zoetgeurende lindeboom. 


Dag 2 - Wandelroute Landsrade (9 km)
Vroeg uit de veren en een stevig ontbijt verder lopen we via de Markt langs het riviertje de Gulp voor de start van onze eerste wandeltocht. Voorbij de kikkertrap - pardon, de vroedmeesterpadtrap - volgt direct een uitdaging, de steile klim omhoog naar de Gulperberg. Met 157 meter lijkt dat heel wat maar Gulpen ligt al op een hoogte zo'n kleine 100 meter. Toch is het stevig stijgen. Maar de gedachte aan koffie met vlaai op het terras van het restaurant boven is alle inspanning waard. Twee nemen de trap, twee lopen via de slingerweg omhoog. Boven bij het Mariabeeld zien we elkaar en onze hoeve aan de overkant terug. Het is zonnig en al behoorlijk warm. Dat belooft wat.




Gezamenlijk lopen we naar het restaurant met uitzicht. Helaas gesloten, tot 12 uur. Een domper. Dan maar op pad, de route biedt vast een alternatief. En die vinden we bij Jantje, die van de pruimen. En we zien zelfs een glimp van Jantje als hij ons passeert op het terras. Hij is vast op weg naar de pruimengaard. Alhoewel, er is geen pruimenvlaai te krijgen. Wel rijste- kersen- en abrikozenvlaai. En dat is een prima alternatief. 
Misschien is het wat snel om neer te ploffen maar de eerste 2,5 kilometer inclusief de pittige klim zitten erop. Met zonnig weer en uitzicht op het weidse, golvende landschap is het genieten van onze koffie, of thee, en de vlaai. Lekker dat het smaakt. 
Maar we herpakken onszelf en de route. Verder over het asfalt, ik hoop maar dat het uitdagender wordt. Inmiddels betrekt de lucht iets en dat zorgt voor een aangenamer wandelklimaat. 
Aan uitbundige versieringen, drie Sara's op een rij en een tekst in witte kalkverf op de weg zien we dat 'Jeanette' van de nabijgelegen camping haar 50e verjaardag viert. Of ze nu wil of niet.
Een kilometer verderop verlaten we dan toch het asfalt en via een sneldalend kiezelpad bereiken we de bosrand waar we met een steilere klim het midden van het Wagelerbos bereiken. Vanaf daar lopen we langs een groepje schapen en de gemillimeterde grasmat, als een biljartlaken opgespannen over het golvende terrein van de lokale golfclub.
Dan bereiken we het zuidelijke randje van de tocht. Landsrade, meer dan een boerenhoeve is het niet - woont er eigenlijk wel iemand? - en een heuse Lourdesgrot. Ik verwachtte bezoekers, bussen vol, maar de stilte maakt dat we er haast aan voorbijlopen. Dan valt het kwartje: het beeld onder een natuursteengemetselde overkapping ís de Lourdesgrot. Een bron is er niet, of het moet het poeltje zijn wat erachter verborgen ligt. Maar de tegenvaller is niet het enige, er hangt vreemd luchtje rond Maria en we lopen graag door.



Na wat kruip-door-sluip-door paadjes met bramen en brandnetels langs het erf van de Landsradeboerderij steken we verderop dwars door de weilanden. We volgen opnieuw smalle paadjes, vaak overwoekerd door grassen of distels, en passeren metalen klaphekjes die nutteloos langs de rand van het veld staan.
In de buurt van Crapoel komen we weer op de doorgaande weg uit. De dijkachtige asfaltweg zou ons verderop terugbrengen bij koffie en vlaai maar vrijwel direct gaan we links weer van de weg af richting het Crapoelerbos. 
Bij gebrek aan een bankje pauzeren we op een stalen balk in de bocht van wat een mountainbike-parcours blijkt te zijn. Vanaf hier kijken we terug op de dijk, afwisselend trekken solitaire en groepswielrenners aan ons oog voorbij. 



We schampen het Crapoelerbos - gelukkig komen we geen hordes afdalende mtb-ers tegen - en verruilen al snel het onoverzichtelijke mtb-pad voor een open weide die we diagonaal oversteken. Aan het einde bereiken het hoogste punt van de Landsraderweg, bekend als de Koning van Spanje (148 meter) en favoriet bij wielrenners. 
Dankzij de uitvinding van mobiele telefoons lopen we voorbij de bocht richting Gulpen ons vijfde maatje in armen: we zijn compleet. Het is nog maar een klein stukje tot de rand van Gulpen, langs de molen met rad dat het water uit de Gulp schept. In de bocht van de Molenweg staat nog een pittoresk restant van een vakwerkhoeve, behorend tot het Kasteel Neubourg. Het achtergelegen pannenkoekenrestaurant slaan we moedig over. In plaats daarvan reserveren we bij de brouwerij midden in het centrum. Behalve bierlokaal is het ook een eetgelegenheid. Een naam noteren is niet nodig, hij onthoudt wel dat we komen.





Terug in de hoeve rusten we uit, lopen er wat rond, drinken ons etappedrankje en frissen ons op voor de avond. 





's Avonds is ons gangetje terug naar de brouwerij. We hebben er zin. De regen valt pas later deze avond.
In het restaurant van de brouwerij is het leeg. En benauwend warm. Buiten daarentegen is het aangenaam koel. En in de grote biertuin een drukte van belang met borrelaars en eters. Alle tafels en tafeltjes zijn bezet. We mogen alleen binnen zitten want het gaat regenen. 
Het is duidelijk dat onze reservering niet is genoteerd en niet onthouden. Geen sorry, we kunnen binnenzitten of niet. We kiezen een tafel aan de voorkant, bij een brouwopstelling en wat historische parafernalia. Er komt niemand, ondanks dat we met armgebaren de aandacht trekken. Na lange tijd krijgen we een menukaart en bestellen we onze drankjes. En dan blijft het weer akelig stil. Uiteindelijk stappen we op. Naar het pannenkoekenrestaurant, zij hebben nog plek. Op het terras, met vriendelijke bediening, in de regen maar onder een grote parasol hebben we een supergezellige avond.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten