Sinds 2019 loop ik voor het eerst weer een georganiseerde meerdaagse: de wandelvierdaagse van Apeldoorn. Er is te kiezen uit de afstanden van 12, 20, 30 en 40 kilometer. Met nog een week te gaan is dit voor De Vierdaagse-deelnemers een favoriet trainingsonderdeel. Desondanks hoor ik er goede berichten over en ik schrijf me in voor de dagafstand van 20 kilometer. Het vertrek- en eindpunt bij het sportpark van voetbalvereniging Victoria Boys ligt in het zuidwesten van Apeldoorn. Elke wandeldag heeft een eigen naam en richting, dat belooft afwisselend te worden. En daarbij wordt het weer, vooral de eerste twee dagen, zomers en ronduit warm.
Dag 1 - Dag van Beekbergen
Met een goed gevulde waterzak en gestoken in luchtige kleding start ik even na 8 uur in de ochtend. Voor de komende om-en-na-bij zes kilometer volgen alle afstanden de route in zuidoostelijke richting. Van het Orderbos en voorbij het spoor bereik ik snel het dorp Ugchelen en loop een kilometer of twee parallel aan de rijksweg A1. Hoewel steeds groen, vraag ik me af wanneer de route de bewoonde wereld verruilt voor het buitengebied. Maar eerst is er de gezamenlijke rustplaats op de grasweide bij Randerode. Hier maakt de de 12 kilometer-afstand zich los van de langere afstanden. Ik mag nog even meelopen met de 'dertigers' en de 'veertigers'. Nergens op de route krijg ik het idee de bebouwing definitief achter me te laten en met dat gevoel bereik ik Beekbergen. Ik schuif aan bij twee medewandelaars, gezeten aan een openbare picknicktafel onder de bomen. Ze komen uit de buurt van Apeldoorn, lopen ook 'de twintig' en bevestigen mijn indruk. Maar vanaf morgen wordt het mooier. Daar vertrouw ik de resterende 10 kilometer op. De route voert weer langs het rustpunt, nu op zo'n 14 kilometer. Rond 13 uur meld ik mij af op het sportpark en ontvang mijn knipkaartje voor dag 2.
Dag 2 - Dag van Het Loo
Vandaag zijn we te gast op Het Loo. Vanwege de voorspelde warmte loop ik ook nu iets na 8 uur de eerste meters in noordwestelijke richting. Zeurende kniepijn van dag 1 maakt dat ik op dag 2 weer met een knieband loop. En ik zie er meer onderweg. Van het statig groene stadspark Berg en Bos met de fontein en verderop langs de Goudkust van Apeldoorn bereik ik het paleispark. Als vierdaagselopers mogen we er vandaag als gasten gratis in, uiteraard is de entreeprijs verrekend met het inschrijfgeld. Maar daarvoor bezetten we dan ook parkeerplaats Bosloo voor het eerste rustpunt. Ik ontdek de verse koffie met gevulde koek van de bakker en neem het ervan. Wat een energiebom! We nemen weer afscheid van de 12 km-groep en stiefelen verder door het paleispark langs het koninklijke paarden- en hondenkerkhof en vergapen ons als 'boertjes-van-buut'n' aan glimpen van rijkdom en geschiedenis. Verderop, op de grens tussen paleispark en kroondomein, lopen de 'dertigers' en de 'veertigers' nog even door. Bij Emma's Oord pauzeer ik onder een boom in het koele gras van een talud met mijn rug tegen de koele muur. Dit hoeve-achtige complex was ooit een van haar buitenverblijven en nu in gebruik voor de beheerders van het kroondomein. Ik kijk uit op een verzameling tenten op een geel grasveld en kinderen in verschillende lengtes en leeftijden. Met een flinke scheepsbel kondigt de leiding het verzamelen op de appèlplaats aan. In individuele snelheden komt de groep bijeen en gaat, kennelijk compleet, met de rugzak op pad. Ook ik ga even later verder en verlaat, inmiddels op de terugweg, via het rustpunt het paleispark aan de voorzijde bij de Naald. Dan krijg ik nogmaals de Goudkust via andere straten gepresenteerd en bereik om 10 over half 2 de finish op het sportpark. De waterzak is tot op de bodem leeg.
Dag 3 - Dag van Hoog Soeren
Vermoeid van de eerste twee dagen slaap ik wat langer door. Zo start ik om half tien, zo'n anderhalf uur later. Dat is foute boel. Het is niet alleen drukker in de stad maar ook drukker op de route. Ik kom slecht in mijn ritme, mijn knieband uit voorzorg nog steeds aan en inmiddels zijn mijn tenen - met uitzondering van de grote - ingetapet tegen (verdere) blaarvorming, een geheel nieuwe ervaring. Vandaag voert de route in westelijke richting, voornamelijk door het Orderbos met een uitstapje naar kroondomein Het Loo en het dorp Hoog Soeren. Deze route geeft me meer 'buitengevoel' dan de eerste twee dagen. Het rustpunt met de inmiddels geritualiseerde koffie en gevulde koek is op de Bosweide van Berg en Bos. Het is een mooie tocht maar mijn voeten, de warmte, het nooit 'alleen' lopen en het 'altijd' ingehaald worden door 'dertigers' of 'veertigers' breken me op deze derde dag een beetje op. Ik ben blij rond drie uur 'binnen' te zijn en mijn knipkaartje voor de vierde en laatste dag te ontvangen. Als oppeppertje krijg ik ook de felbegeerde sticker voor mijn knwb-wandelboekje en kan ik foto's bekijken (en kopen) die op dag 1 en 2 zijn gemaakt.
Dag 4 - Dag van Hoenderloo
Met de ervaring van dag 3 start ik vandaag toch maar weer iets na 8 uur. Het is fris en open, zonnig weer. Een mooie dag voor een laatste etappe. Dit keer leidt de route ons in zuidelijke richting. Even vrees ik een herhaling van dag 1 maar dat zie ik helemaal verkeerd. Hoe mooi dag 2 en 3 ook waren, wat mij betreft is dag 4 de kers op de taart. We moeten er wel even de schreeuwerige rijksweg A1 bij Ugchelen voor oversteken en langs sponsor/naamgever De Cantharel maar daarna bereiken we het gebied van Het Leesten. Het rustpunt is bij Caesarea, een complex van kapel en voormalig klooster met bijgebouwen. Hoewel de welgestelde textielfamilie Caesar uit Amsterdam aan het einde van de 19e eeuw de toenmalige grond met opstallen kocht als investering, is het van vader op zoon veranderd naar een (liefdadigheids-)instelling voor hulp aan mensen bij hun lichamelijke en/of geestelijke herstel, zoals bleekneusjes en tuberculosepatienten. De nonnen kwamen erbij met klooster en kapel en nu biedt het Leger des Heils hier een tijdelijk onderkomen voor mensen met (ernstige) verslavingsproblemen. Ook wij mogen hier even pauzeren voor ons herstel en verder is er vandaag een proeverij met streekproducten. Ik laat me de koffie en koek nog eenmaal goed smaken en loop even later aan achterzijde verder. Op de terugweg leidt de route me over het vlonderpad (altijd favoriet) en over een dijkje langs de oude Hamermolen (ooit een papier-, graanmolen of wasserij en nu een trainingscentrum). Zo jammer dat verderop ook dit gebied wordt opgeslokt door kapitale villa's op kale kavels. Telkens vraag ik me af wie hier toch zit te slapen terwijl dit wordt goedgekeurd. Gelukkig kan ik het onaangename gezicht van Ugchelen verruilen voor (de smalle reep van) het Willemsbos. Voorbij de spoorwegovergang bereik ik Zuid-Apeldoorn en loop ik om half twee over de finish. Blij dat het erop zit, neem ik trots mijn vierdaagsebutton in ontvangst. Hoe mooi het gebied, hoe geweldig het weer, hoe goed de organisatie, ik moet me serieus beraden of ik hiervoor nog eens terugkeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten