Opgelucht dat we het hotel kunnen verlaten, lopen we terug naar Bitts Park om een nieuwe etappe op te pakken. De niet bestelde maar wel klaargemaakte lunchpakketten van gisteren krijgen we mee. Opgeruimd staat netjes, lijkt de boodschap van de uitbaatster. Dat is dan wederzijds. De inhoud van de papieren tassen worden in het centrum aan zwervers uitgedeeld die Carlisle helaas ook rijk is.
Ons tweede doel voor we echt op pad gaan is, niet geheel onbelangrijk, om een stempel te halen bij het Sands Centre. Maar het Sands Centre lijkt definitief gesloten en hoe we ook zoeken, nergens vinden we een aanwijzing. Dan blijkt uit navragen in een naastgelegen noodgebouw dat bij de volgende stempelpost de tweede stempel te krijgen is. We kunnen op weg. Voor vandaag staat de etappe van Carlisle naar Walton (Brampton) op het menu. We passeerden eerder al de voorbijgestreefde Victoria uitgezwaaid door een bordkartonnen Elizabeth en lopen nu langs het water van de Eden en bloemrijke groenstroken. Via de grijze metalen Memorial Bridge steken we verderop de rivier over en lopen dan door Rickerby Park. Het is heerlijk wandelweer, droog, niet te warm en de oostenwind lijkt afgenomen.
We hebben al wat kilometers afgelegd als we in Linstock - een plaats waar vlas werd verbouwd om tot linnen te worden verwerkt - onze eerste rustplek vinden bij een snack shed. Deze keer helaas zonder toilet. En dat geeft voor sommigen wel even een penibele situatie omdat de omgeving op dat punt weinig verlichting biedt. Als we uitgerust zijn, pakken we in, ruimen onze rommel op en gaan voor de volgende anderhalf uur. De omgeving wordt al landelijker en glooiender maar van de muur zien we nog niets.
In Crosby-on-Eden of Low Crosby passeren we de kerk van St John. Het is rijk versierd voor de Queen's Jubilee. Met twee lapjes stof en een knoop hebben vaardige handen vele rozetten genaaid en als een lint langs het hek gehangen. Een boom voorbij het hek heeft twee brede kragen van rozetten gekregen. Alles is voorzien van stencils en knipsels. Het vormt een aandoenlijke tijdlijn over de regeerperiode van de jubilerende vorstin.
Carlisle vormde het meest zuidwestelijke punt van de route en dus lopen we voorlopig in noordoostelijke richting. Na Low Crosby volgt logischerwijs High Crosby en verlaten we de rivier Eden. We ploffen bij Blea Tarn neer op een dijkje in het veld. Het blijkt een oude weg te zijn en kijken uit over wat vroeger een quarry (groeve) moet zijn geweest. Maar of dit een relatie heeft met de Muur blijft onbekend. De oude weg lijkt zich voort te zetten in oude holle wegen waar je al wandelend in verdwijnt.
We passeren hekjes en overstapjes die van tijd tot tijd allemaal anders lijken te werken. De handigste zijn de kissing gates, maar dan moet je rugzak niet te vol zitten anders zit je klem in de draai die je moet maken. En twee tegelijk erin werkt ook niet. We lopen door uitgestrekte weides met schapen of runderen. In de verte lokt het hooggebergte. We aaien en fotograferen mooie paarden - een lijkt er uitgebreid voor te gaan liggen - en weer iemand uit de groep kan een stukje meerijden achterop de quad van de boer. Zijn bordercolly staat net zo makkelijk zijn plek af en loopt achter de quad mee terug richting stal. En intussen wandelen we regelmatig langs stenen muren waarbij zich steeds die ene vraag aandient: is dit nu? Maar op die vraag krijgen we vandaag geen antwoord. Morgen misschien?
In het gehucht Walton houden we het voor gezien. We hebben vandaag 19 kilometer gelopen zodat de totaalstand op 43 kilometer staat. We verzamelen in de kern van Walton. J. heeft van andere walkers een goede tip gekregen voor een etappedrankje. Gezien de tijd kan het makkelijk voor we worden opgehaald door de taxi's van D&P. En een goede tip is het. Enigzins verscholen achter de kerk van St Mary ligt de micro-brouwerij the Vicarage met een heuse biertuin erachter. Wat een supermooi uitzicht vanaf het terras. We zijn tevreden voor vandaag. Nu alleen nog naar het hotel, een goede maaltijd en een goed bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten