Het is zover, vandaag maken we onze eerste kilometers op het Hadrian's Wall Path (HWP). Na een nogal teleurstellend ontbijt - geen verse yoghurt, fruit uit blik - staan twee taxibusjes voor het hotel op ons te wachten. D&P zijn onze vaste chauffeurs voor de komende week. Vandaag rijden ze ons met onze dagrugzakken naar Bowness-on-Solway, voor de westelijke start van de tocht.
We hebben nauwelijks een paar stappen gezet of we kunnen in een kleine replica van een Romeins aandoende paviljoen een stempel van The Banks (de kusten of oevers) in ons HWP passport zetten. Het is de eerste van zeven. Voor de foto of de vorm kan de liefhebber er een plastic Romeinse helm bij opzetten. Ook ik zet de stempel, zonder helm. De kop is eraf. Of beter gezegd, de kop is erop. De verse stempel op mijn kaart is van het hoofd van Hadrianus. Inclusief baard, wat in die tijd afweek van de gladgeschoren Romeinen. Maar Hadrianus had nogal een voorliefde voor Griekse gewoonten.
Na deze ceremonie - good luck go with you - volgen we het water stroomopwaarts, het water staat laag door het tij. De slikken doen me denken aan het Nederlandse waddengebied. Daarna wisselt de route wat af met het groen van struiken en bomen en we passeren de hondenuitlaters. De Britten lijken een voorkeur te hebben voor hazewindachtige honden. Niet zo vreemd, hondenraces zijn hier heel gewoon.
Verderop wil ik een oude, afgebrokkelde havenmuur graag aanzien voor het eerste bewijs dat de muur hier stond maar het steensoort zegt me van niet. Het lijkt meer op een oude kademuur. En dat kan kloppen want we zijn inmiddels bij Port Carlisle. Dit Carlisle-aan-zee was in de eerste helft van de 19e eeuw van belang voor het transport over het water vanuit de gelijknamige stad, per auto een half uur hier vandaan. Vanaf de tweede helft van dezelfde eeuw bood het de gemakken en ontspanning van een mondaine badplaats. Nu is het verlaten havengebied onderdeel van de Solway Coast Area of Outstanding Natural Beauty (AONB) en aantrekkelijk voor vogels en vogelspotters.
We verlaten de kust via de ingang van een Holiday Park en over een breed grindpad wandelen we langs boerengebied. De stevige oostenwind is voelbaar minder, de zon breekt even door en de temperatuur stijgt direct. Verderop volgen we een stijgende weg langs versierde huizen tot de kruising met de doorgaande weg bij Drumburgh. Dan houdt ons spoor op. De voorste lopers wachten op de anderen om te overleggen. Hoewel de afspraak om na anderhalf uur lopen te pauzeren nog niet is behaald, biedt een ander bordje voorbij de kruising rechtdoor een aantrekkelijk alternatief. Het wijst ons naar een zogeheten tea of snack shed, waarbij de lokale bewoner voor weinig geld de walkers een rustplek met versnaperingen aanbiedt. In Nederland kennen we dit als Rustpunten.
Het blijkt een goede greep. Terwijl de bewoners zich opmaken voor hun buitenfestiviteit onder een half open schuur, kunnen wij in de tea shed gebruikmaken van toilet, uit de thermoskannen koffie of thee inschenken en een machtig, plaatkoekachtig gebak (tiffin) uitproberen. Betaling van dit alles gaat op basis van vertrouwen. We wensen de uitbater een gezellige en vooral droge middag.
Na onze rust weten we in welke richting we verder gaan. De eerste echte Muurstenen missen we omdat ze onherkenbaar zijn opgegaan in Drumburgh Castle, een stevige boerenhoeve pal aan de doorgaande weg. Vanaf daar volgt een kaarsrecht dijkpad langs dezelfde drukke weg met een straffe oostenwind in ons gezicht. We lopen dan misschien langs de eerste overblijfselen van de Muur met Vallum (ditch of greppel) maar het is even doorbijten tot Burgh by Sands. Hoewel niet voor de hand liggend maken we voor onze lunchpauze gebruik van het gras en de omheiningsmuur van de serene begraafplaats van St Michaels Church, gelegen op de locatie van het voormalig fort Aballava. De eeuwenoude grafzerken lijken te wiegen in de wind en elk moment voorover te kunnen vallen.
We vervolgen onze weg, lopen door Beaumont langs het schilderachtige kerkje van St Mary naar de rivier Eden. We volgen het water zo'n beetje, stijgen en dalen wat meer en komen aardig in de buurt van Carlisle. In de bocht met de Old Waverley Line Bridge spreken we kort met een lokale visser die in het water van de Eden staat te vliegvissen op zalm. Hij heeft nog niet veel geluk. We lopen verder stroomopwaarts. De schallende stem van een verslaggever via een omroepinstallatie bereikt ons al een tijdje maar de wind en het meanderende pad verklaart niet om wat voor sportwedstrijd het hier gaat. Dan bereiken we de rand van Carlisle. We steken de rivier Caldew over via een stalen brug uit de industriele tijd en komen in Bitts Park om een statige maar geasfalteerde bomenlaan te volgen. En daar is de verklaring voor de inmiddels verstomde stem. Op het immense grasveld, zoals alleen de Britten in hun parken kunnen hebben, zien we het opruimen en inpakken van de kermisachtige activiteiten voor de lokale Big Jubilee Lunch. Daarachter, op een groot beeldscherm zien en horen we Ed Sheeran de song Perfect zingen voor Queen, Royal Family en alle meevierende Britten bij Buckingham Palace en in het land. Het liedje, de plek en het moment geven me het gevoel deel uit te maken van een momentum. Het geeft me kippevel. Hoewel we inmiddels uiteengewaaierd lopen, zingen we luidkeels mee en zwaaien met onze armen. Zo vieren we vanuit onze wandelbubbel het feest heel bescheiden mee, alsof her majesty deze week ook een beetje onze vorstin is. Als hoogtepunt verschijnt ze in het knalgroen op het balkon en lijkt ook ons toe te zwaaien via het immense beeldscherm in Bitts Park.
We verlaten de etappe van vandaag aan de kant van het kasteel. Hoewel de individuele activity trackers het onderling niet eens zijn, staat de teller op circa 24 kilometer. Ondanks of dankzij de stevige oostenwind hebben we het droog gehouden. We nemen een etappedrankje bij een (andere) pub naast het hotel. We delen onze chips en pinda's en voelen ons tevreden over deze eerste mijlpaal. 's Avonds, na een warm bad of warme douche, eten we verderop in de stad bij een trendy restaurant met een goede menukaart. Zo kan het gelukkig ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten