Samen met de oudste loop ik vandaag etappe 15 van het Natuurpad, met circa 14 kilometer een bescheiden maar ideaal gelegen afstand tussen de stations van Heino en Wijhe. De eerste kilometer gaat het vrijwel parallel aan het spoor. Over het zandpad tussen de bomen wandelen we achter een man en vrouw die zojuist uit dezelfde trein stapten. We slaan rechtsaf waar zij dat eerder deden en zo voelt het een beetje of we hen achtervolgen. De route voert ons over het landgoed 't Rozendael en langs een outdoorterrein met recreatieplas, het Jacobsgat of Japiksgat. Het is er oorverdovend stil. Als we eenmaal het spoor over zijn, beginnen we gevoelsmatig écht met de tocht. We wandelen langs een kippenren - model hooiberg(je) - op de hoek, in de modder wroetende en badderende varkens en van de zon genietende lama's. Ze horen bij de ecologische en educatieve boerderij Overesch.
Verderop bij de kruising gaan we naar rechts, langs een stukje doorgaande weg. Leuk is het niet maar soms kan het niet anders. Al snel bereiken we de samengevoegde landgoederen 't Rozendael - het Nijenhuis. Het voelt alsof we ons op privéterrein begeven als we over de oprit langs de dubbele dienstwoning van het Nijenhuis wandelen. Dit is natuurlijk ook zo, maar het mag. En dat is het leuke van het Natuurpad.
Kasteel het Nijenhuis herbergt een deel van de kunstcollectie De Fundatie. We negeren de opmerking in het routeboekje om even door te lopen en het huis van de voorzijde te zien. Daarmee krijgen we alleen een zijaanzicht van het huis en een sneak preview van de beeldentuin te zien en via de achterzijde verlaten we het landgoed. Maar aan het einde van het bomenlaantje staan we plots voor een hek. Afgesloten met een flink slot. Daar staan we dan. Het duurt even voordat we in de gaten krijgen dat een kunstig draaihek ontsnapping biedt. We kunnen er met voorzichtig manoevreren doorheen maar daar is alles mee gezegd. Het is krap en het draait maar stroefjes rond. Eerst de rugzak erdoor en dan pas de wandelaar. Je hebt een paar extra handen nodig om het hek te draaien. Samen lukt het.
Genietend van deze meevaller lopen we even later langs de Nieuwe Raalter Wetering tot het water verderop naar links afbuigt en alweer afscheid van ons neemt. Daarna volgen het landgoed Windesheim en de voormalige havezate De Velner. Op de hoek van waar ooit de havezate Velner stond pauzeren we op het bankje. Passeerden wij eerder het stel, nu is het weer hun beurt. Als we opstappen gaan we over de Velnerallee, de lange eikenlaan ooit behorend tot het gelijknamige landgoed. Aan het eind steken we de Nieuwe Wetering over en met een omtrekkende beweging belanden we in buurtschap Elshof, compleet met buurtcentrum annex rustpunt en vlindertuin. Hier zie ik de eerste fruitboom van het jaar in bloei. Rechts van het buurtcentrum gaat de route verder, langs de wilgentakken schuilhut. Het is een heerlijk zonnig zitje in de luwte van een wat dunne zuidoostenwind. Voorbij de schuilhut twijfelen we of we het weiland links of rechts van de sloot in moeten. Volgens het spoor in het gras kan het beiden en de gps-kaart laat geen sloot zien. Dan biedt de beschrijving in het routeboekje uitkomst: loop rechtdoor het weiland in. En dat is links van de sloot.
Zo volgen we de laatste kilometers over landelijke wegen. We passeren opnieuw het stel dat weer even pauzeert. Het groeten wordt steeds amicaler. Na het oversteken van de Soestwetering bereiken we via de lange laan van landgoed De Gelder ons eindpunt, het station van Wijhe. Wat een timing, de trein terug naar Zwolle is er binnen 10 minuten - met verbazing dat een Intercity stopt bij deze kleine tussenhalte. We stappen in. Het stel zien we niet meer.
De volgende etappe wordt een gedenkwaardige: dan steek ik het grote water van de IJssel over en passeer zo de grens tussen de provincies Overijssel en Gelderland. Verder maak ik de eerste passen in het grote Veluwegebied en met 228 totaal afgelegde kilometers bereik ik de helft van het Natuurpad.
Verder lezen? Klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten