Jeu is Jeu de Boer uit Hazerswoude (ZH). Ik ken Jeu niet maar hij lijkt mij een slimme veehouder die een bijverdienste heeft gevonden als recreatieboerderij met allerhande activiteiten. Daarin is hij niet uniek, zo zijn er meer. Maar als in de wintermaanden het Boerengolf, het Kloten langs de Sloten - ik verzin het niet - en de boerenbuffetten met barbecue stil liggen, zet Jeu (in samenwerking met) de polderwandelingen onder de naam Koek & Lopie op de kaart.
De schuur heeft hij voor al die activiteiten veranderd in een oud-Hollandse pannenkoekenboerderij-achtige sfeer. Het is gezellig druk binnen. Mijn vriendin en ik melden ons aan - mondkapje op en QR-code bij de hand - en pakken de papieren route (16 km) van tafel. Ook de koffie en cake is zelfbediening. We gaan ermee zitten in de aangebouwde serre, waar een kouwelijk zonnetje door het glas naar binnen schijnt. Maar het is al meer zon dan de grijze ochtend waar ik mee opstond. We zetten het op een lopen, in wandeltempo dan. Vanaf het terrein rechtsaf de Galgweg op en weg zijn we, het gebied in met klinkende namen als Gemeneweg, Galgweg, Spookverlaat en Bedelaarsbos. Het is uitgestrekt polderlandschap, smalle landerijen doorspekt met slootjes en afwateringen.
Niks uitgepeilde route of gps-technische dingen. Wel een QR-code op de routebeschrijving die je zonder speciale app kunt binnenhalen op je smartphone. Maar puntje bij paaltje laat de digitale route niet zien waar ik sta, laat staan waar ik loop. Mijn locatiebepaling heb ik toch echt aangezet. Dan maar gewoon van papier. Mijn vriendin is hier beter bekend dan ik en zij blijkt een goede kaartlezer. De eerste kilometers gaan over de brug van de Oostvaart, langs de Geer- en Buurtpolder en richting de Riethoornse Polder. We klimmen wat hekken over en volgen de dijkjes. We kletsen, kletsen, kletsen. En intussen waait de stevige zuidenwind het snot met vlagen uit mijn neus. In de bocht bij de Rietveldse Molen maken we een rechthoekige slalom zodat we aan de overkant van het water, de Rietveldse Vaart, op het Kerkvaartpad komen. Gelukkig, de wind in de rug en weer even op adem komen.
Dit is het hart van het poldergebied, het Rietveld. Smaller vind je de stroken weiland en water niet. Van bovenaf moet het eruit zien als een lappendeken van reepjes groen en grijsblauw. De tot een uitspanning omgebouwde boerderij verderop heet niet voor niets Klein Giethoorn. Het is er zondags stil en ziet er niet bepaald horeca-achtig uit. Schijnt bedriegt. Met een terras aan het water en de verhuur van bootjes wemelt het in de zomer van dagjesmensen, wandelaars en fietsers. En op het hoogtepunt van alle geschonken en geserveerde zoetigheid krijg je de wespen er gratis bij. Zo hoort het. Tot de herfst en de winter er weer tijdelijk een punt achter zetten. Helemaal idyllisch is dit 'oer'-Hollandse landschap al lang niet meer. Veel tuinders en kwekers hebben er in de loop van tientallen jaren hun ontsierende schuren en kassen neergepoot. Gewoon hard werken en serieus zaken doen, dat is waar het om gaat. We komen uit aan de oostkant van het Rietveld. We lopen inmiddels onder de rook van Alphen aan den Rijn, de gemeente die in 2014 het kleinere Rijnwoude (Hazerswoude-Dorp en -Rijndijk) samen met buurdorp Boskoop heeft ingelijfd.
Verder gaan we, over de Spijkerboorsche Kade langs de gelijknamige Wetering. We lopen over een pad met kenmerkende knotwilgen zoals er vroeger veel meer in dit gebied moeten zijn geweest. Het brengt ons tot het Bedelaarsbos waar we onder het enkelspoor van de lijn Alphen - Gouda doorlopen. De sprinter dendert net over onze hoofden voorbij. Bij het Jagerspad gaat het even mis en staan we ineens voor het water van de Gouwe, de vaarweg tussen Alphen en Gouda. Maar mijn kaartlezer loodst ons handig via een omweg(getje) over de Otweg waar we verlekkerd kijken naar de woonarken in de Otwegwetering. Opnieuw gaan we het spoor onderdoor en van Boskoop zijn we terug op het grondgebied van Hazerswoude. We passeren het huisje met poldergemaal en voorbij het sluisje ernaast zien we twee wandelaars terug die eerder achter ons liepen. Met onze omweg haalden ze ons niet alleen in, ze hadden zelfs tijd voor een pauze in de luwte. We maken even een praatje. En nu zij weer opstappen, gaan wij er zitten. We schatten dat de kilometerteller op 10 staat.
Het is te koud voor een lange pauze. Onze spieren koelen snel af. Na een boterham en een beker warme thee vervolgen we onze weg over een pad. Dit dijkje langs de Padesche Wetering is de grens tussen de Hazerswoudse polder De Loete en de Boskoopse polder De Roemer. Van het dijkje komen we bij een soort drielandenpunt, de Y-splitsing is een vreemde samenkomst van de Loeteweg, de Dijkgraafweg en de Voorweg. De Voorweg wordt verderop de Dorpsstraat en brengt ons in het centrum van Hazerswoude-Dorp. Ik stel me zo voor dat de woonkern van het dorp - behalve de aangelegen boerderijen - in decennia is uitgedijd vanaf de kruising Dorpsstraat en de Gemeneweg.
Bij die kruising komen we niet want we gaan daarvoor al naar rechts. Over de withouten brug van de Burgemeester Warnaarkade en via de Heerenlaan lopen we verderop langs poldermolen de Blauwe Wip aan de Oostvaart. We zijn nu zelfs even op Rijndijker grondgebied en Jeu komt aan de horizon weer in beeld. We nemen afscheid van de Oostvaart die verderop uitmondt in de Oude Rijn, we nemen afscheid van Jeus wandeltocht en van elkaar. Maar we spreken af dat we minstens elk jaargetijde, beginnend in de lente, elkaar weer ergens treffen. Thuis vind ik in mijn rechterjaszak, verfrommeld en verwaaid, de papieren versie van onze 16 + 1 kilometertocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten