Nu de stormachtige wind van gisteren is gaan liggen loop ik een rondje door het Keukenhofbosch in Lisse.
Ondanks het koude voorjaar zijn bomen, struiken en planten definitief uitgelopen. Het is een groene oase van rust. Die rust is betrekkelijk, de stilte van een jaar terug bestaat niet meer. Ik hoor regelmatig een stijgend vliegtuig overtrekken en daarbij komen de toegenomen geluiden van verkeer op de weg. Ook in het bos is het drukker, het is middag en hondenuitlaattijd. Vervelend wordt het nergens. Tenzij het de kleine fitty is tussen die ene mevrouw die haar hond netjes aan de lijn heeft en die andere meneer die maling heeft aan het voorschrift op de bordjes omdat zijn hond 'toch beweging nodig heeft'. Ik loop aan ze voorbij en geniet van het levendige gekwetter van vogels van verschillend pluimage. Verderop wandelen al kletsend twee dames op leeftijd, of is het andersom. De anderhalve meter gaat voor hen niet op. Het ziet er gezellig uit en zij dragen met hun zangerig gekeuvel bij aan alle vogelliedjes.
Ik sprokkel de kilometers bij elkaar. Over bekende paden maak ik een zigzaggende beweging door het bos. Soms gaat dat ook noodgedwongen over het pad. Er liggen plassen, breed, diep en lang. Het water weerspiegelt de bomen en de lucht erboven. Af en toe voel ik een spetter maar daar blijft het bij. De wind trekt ook zo nu en dan aan en dan ruisen de bladeren hoog in de boomtoppen maar dat is het. Een vochtige grondlucht trekt in mijn neus, kenmerkend voor een bos waar het goed geregend heeft. Het heeft iets broeierigs, een voorbode van wat nog te wachten staat.
Bloeiende Meidoorn en Lijsterbes maar ook stinsenplanten als boshyacint en Lelietje-van-dalen en zelfs 'onkruid' als Witte dovenetel herinneren eraan dat het lente is. Na de stormachtige wind van een dag terug zijn er geen grote maar des te meer kleine verliezen, de grond ligt bezaaid met takjes en jonge bladeren. De wind heeft de bladeren door het bos gejaagd als door een hakselaar en vermalen tot groene confetti op de grond. Het is herfst, voorjaarsherfst. Maar dat kan me niet schelen want het is heerlijk boswandelweer en al zigzaggend loopt mijn ommetje uit tot 6 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten