Terwijl een bloeiende Bollenstreek mensen al vroeg in beweging brengt, ga ik naar mijn favoriete wandelgebied-om-de-hoek. Niet alleen omdat het inmiddels een plekje in mijn hart heeft geclaimd, ik ben nieuwsgierig naar de SNP Route App en hun wandeltocht van 17 kilometer.
Even voor alle duidelijkheid, ik ben niet gevraagd om de app te testen. Lange afstanden loop ik het liefst met mijn gps-apparaat. Soms volg ik van die routepaaltjes terwijl een route van het papier lezen een hoge uitzondering is. Wat voelen de georganiseerde tochten plotseling lang geleden... Kortom, ik wil gewoon eens een andere manier proberen en ben benieuwd hoe deze app het er navigerend vanaf brengt. Dat begint thuis met het downloaden op mijn telefoon. De app biedt standaard geen routes aan. Na aanmelding haal ik een routenaam van de site en voer deze met hoofdletters als code in. Dat voelt wat omslachtig. Ik kan ook maar één route downloaden. Elke andere route vraagt om dezelfde handeling en vervangt de vorige tocht. 't Is maar dat je het weet. De site geeft behalve instructie ook de tip om een powerbank mee te nemen. Ik kies voor een tocht in vertrouwd gebied, mocht de app me volledig in de steek laten. Daarbij vervelen de Amsterdamse Waterleidingduinen nooit.
Langs de voet van de Belvedere steek ik Leyduin door tot bij de ingang De Oase/Oranjekom. Hier begin ik de route via de app. Ik klik op navigeren - locatie aan en geluid uit - maar de pijl lijkt een halve centimeter naast de route te lopen. Met een keuze uit meerdere paden is het even onduidelijk en dus beslis ik. Ik loop over het golvende vlonderpad, langs het - geopende! - bezoekerscentrum aan de Oranjekom en over het smalle bruggetje naar de andere kant van het water. Vanaf hier loopt de navigatie in het gareel. Kwestie van een betere communicatie tussen mijn mobiel en big brother vanuit de ruimte. Met meteen een pittige klim en een stevige regenbui, steek ik dit hoogtegebied overdwars en bovenlangs door. Overvallen door de weersomslag schuilen wandelaars onder bomen die nog nauwelijks blad dragen. Mijn regenjas is blij dat ik hem thuis het voordeel van de twijfel heb gegeven.
Ik ben nu aan de andere kant bij het vogeleiland en ga over het water rechts. Vandaar stuurt de app me langs het kanaal tot de Houtpoort. Van die poort is niets te zien. Wel tonen de bomen voorzichtig een miniatuurversie van hun blad. Het jonge populierenblad tegen de blauwe lucht lijkt op witte bloesem. De meidoorns zijn verder, zij kleuren al lichtgroen, nog een enkele warme dag en hun bloesembolletjes knallen open. Het is genieten om een groene waas over de bomen zien liggen als belofte voor wat komen gaat. In dit boomrijk gedeelte krijg ik een vogelconcert met spechten als slagwerkers. Een grote bonte specht wil wel even poseren voor de camera, ondanks de takjes is het mijn beste foto ooit van deze vliegende rode pet met dito broek.
Verderop kom ik in open veld met plukjes bomen of alleenstaand, kleingehouden door weer en wind. Mosachtig grastapijt waar groepjes herten gemoedelijk van knabbelen. Tegen een oude eikenboom die al heel wat stormen heeft doorstaan houd ik pauze, met hete thee uit de thermoskan en een boterham.
Open terrein maar helemaal vlak wordt het nergens. Opengewerkt terrein omdat oude, volgestorte wildroosters met een klinkerpaadje ernaast laten zien dat het hier ook afgesloten is geweest. Verderop langs de Oude Vinkenbaan krijg ik de hoge witte flatgebouwen van Zandvoort in zicht, nog kilometers weg maar scherp afgetekend tegen de blauwe lucht. Hier krijg ik ook voor het eerst de volle laag van de noordwestenwind maar de app dwingt me met een scherpe draai gelukkig in zuidelijke richting. Nu met de wind in de rug en de zon in het gezicht voelt het als lente en wandel ik langs een van de vele kanalen tot aan de punt van het Verbrede en daar nog voorbij. Voorbij het Groot Sprenkelveld langs het water spot ik een jong hert. Hij lijkt een voorkeur te hebben voor het vochtige gras dicht bij het kanaal. Zolang ik rustig langs loop, gaat hij ongestoord verder.
Hierna kom ik in de buurt van het infiltratiegebied, het samenstel van smalle en brede kanalen waar het aangevoerde water wordt gereinigd door moeder natuur. Ik loop langs water, water, water. Het stroomt rustig met me mee of kabbelt juist de andere kant op. Overal is het water helder. En rustgevend. Het is sowieso rustig, ook met wandelaars. Met de recente opening van de terrassen heeft een deel van de bezoekers hun interesse verlegd. Ik geef ze geen ongelijk maar het gebied lijkt er van op adem te komen.
Voorbij de Kattenberg en tussen de Zwaneplas en en de Zwaluwenplas door bereik ik het zuidelijker deel van dit waterrijke gebied. Ik ben nu het dichtst bij de kust en boven de zeereep zie ik de een na andere paraglider boven het duin uitstijgen om bijna net zo snel weer te verdwijnen. Langs het Kromme Schuster Kanaal loop ik met een omtrekkende beweging voorbij aan de Tweelingbergen. Ik wil weer even een slokje thee nemen en probeer een windstille rustplek te vinden. Maar de wind in mijn rug volgt dezelfde bocht als ik. Aan de bomen te zien is het kanaal hier flink buiten zijn oevers getreden.
Voor ik weer westelijk wandel, trek ik nog iets verder het watergebied in. Dit is favoriet vogelspotgebied zie ik aan de enorme lenzen op camera's die letterlijk neergestreken bezoekers bij zich hebben. Ik hoop maar zo dat ik hun enige kans op de beste foto niet verstoor. Verderop stampt een hardloper over een houten bruggetje, ik probeer het zachter te doen terwijl de brug flink meeveert met mijn passen. Ik passeer nog eens twee brede kanalen waaronder het Nieuw Kanaal. Daarmee laat ik het infiltratiegebied achter me en kom ik in meer dichtere begroeiing. Hier onder de bomen pauzeer ik voor de derde keer en drink de laatste slokken thee.
Ik ben nu op zo'n tweederde van de route en mag weer wat zeggen over de app. Het valt me op dat de navigatie me alleen over brede, voor de hand liggende paden stuurt. Daarmee lijkt de route van de tekentafel te komen. Ik zou het interessanter vinden als de app juist de kruip-door-sluip-door-paadjes kiest. Want dat mag hier! Dat moet kunnen want de app biedt ook de meer gedetailleerde open street map (osm) kaart aan.
Vanaf het noordelijke puntje van het Oosterkanaal is het in een bijna rechte weg naar boven, langs het Panneland, de zuidelijke entree van de Waterleidingduinen in Vogelenzang, over de oude, slingerende Beukenlaan, tot deze rechtdoor gaat en ik rechts. Ik passeer het voormalige Verlengde Oosterkanaal, teruggegeven aan de natuur onder de naam Oosterduinrel. Aan de oever in de schaduw ligt een hinde op het gemak haar maaltijd te herkauwen.
Daarna is het nog maar klein stukje, langs de voormalige Vinkenbaan, en dan ben ik terug bij de Oase. Na 17 kilometer kan ik het eindpunt klokken op de app. Maar ik loop nog iets verder, door een stilgevallen Leyduin in de late middagzon. Daarmee komt mijn andere teller op 19 kilometer. Wat een heerlijke wandeldag. Ik begrijp nu de tip om een powerbank bij je te steken. De batterij van mijn telefoon is bijna leeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten