In goed (wandel)gezelschap loop ik vandaag een rondje om de Reeuwijkse Plassen, de surfplas om precies te zijn. Het is nog net geen middag als we vertrekken vanaf de parkeerplaats bij de Reeuwijkse Hout.
Het plan is om de 10 kilometerroute van Staatsbosbeheer met de klok mee te lopen. Maar we kletsen meer dan dat we het kaartje erbij houden. Snel blijkt dat we via het strandje een stuk van de route door de Reeuwijkse Hout hebben afgesneden. We lopen dan al over het fietspad, met de surfplas rechts en de Abessinie-polder links van ons. Aan die linkerkant, in het water en op het land, is het een drukte met ganzenparen en hun eerste, uitgekomen legsel dit jaar. In het riet ontdekken we met verrekijker een onbekend vogeltje. Het schiet over het fietspad van rechts naar links en terug. We opperen wat vogelsoorten die ons bekend in de oren klinken maar het verlossende antwoord blijft uit. Dat wordt thuis opzoeken.
Ondanks de ganzenjongen en de rietkraagvogeltjes vind ik dit niet het leukste stuk van de route. Dat komt niet omdat we vanaf hier de auto's over de A12 zien rijden maar meer door de koude noordoostenwind die ons in dit open polderlandschap genadeloos om de oren waait. Bovendien is het opletten op dit drukke fietspad. Het is dus even doorbijten tot we met de bocht naar rechts gaan en we verderop de wind in de rug krijgen. Daarmee verandert ook de omgeving. We lopen nog steeds - opgepast! - over het geasfalteerde fietspad maar de Lecksdijk lijkt meer op een polderweggetje met karakteristieke knotwilgen.
Ongeveer halverwege stoppen we bij het vogelkijkscherm. Verdeeld over het vogelkijkscherm zitten beschilderde luikjes die een kijkje geven op de plas. Vogeltje gezien? Luikje dicht. En eenmaal dicht zijn ze ook nog leuk om te zien. Razend knap heeft de kunstenaar verschillende vogels geschilderd. Beschut drinken we onze meegebrachte koffie en thee uit de thermosflessen. Het scherm heeft een grote aantrekkingskracht, na ons staan meerdere wandelaars te trappelen om een kijkje te nemen.
Verderop waarschuwen gele borden ons dat er aan de weg wordt gewerkt en de vertraging tot zo'n half uur kan oplopen maar toch wagen we het erop en slaan de Bosmankade over. Het werk ligt stil en we lopen ongehinderd verder. Op het hoekje met de italiaanse ijskar - ondanks het weer doet hij goede zaken - gaan we wel rechts, de Hortemansdijk op. Inmiddels hebben we door dat hier het goed wonen is. Menig villa of bungalow heeft riant plaatsgenomen op de schiereilandjes aan de dijkjes en kades. De mooiste woning vind ik het riante bijen- en insectenhotel.
In de hoek met de Zoetendijk gaan we over de twee bruggetjes. Voor een bootje lijkt het ons nog knap sturen om hier in het water de haakse bocht te maken. Verderop sluit de Bosmankade ook weer aan bij de Zoetendijk en met water ertussen trekken ze samen verder op. Het fietspad blijft op afstand zodat we niet meer in elkaars vaarwater zitten. Het loopt heerlijk beschut en zelfs het wolkendek breekt verder open.
Op een hoek krijgt de wandelaar de kans op een consumptie-to-go. De stoepborden prijzen gerookte paling en ganzenworst en andere wildproeverijen aan. Ik vind het er iets te vroeg voor. Een zware rokerijlucht waait ons tegemoet. Maar dat blijkt een zwaar rokende houtbrander voor de ingang te zijn. Verderop bij de splitsing houden we rechts aan, langs de zeilschool tot we terug zijn bij het strandje.
Nu we zo'n 8 kilometer hebben gewandeld, pauzeren we opnieuw met koffie en thee maar nu met wat meegenomen lekkers. Toch lopen we nog even het hoekje wat we bij onze start zo bruut hebben overgeslagen. Het wandelt leuk onder de bomen van de Reeuwijkse Hout, maar met het hondenlosloopgebied is het vooral de wandelzone van hondenuitlaters. Dat maakt het een stuk drukker. We slalommen wat tot de teller op een totaal van 11 kilometer staat. Voor de tweede keer terug bij het recreatiestrandje ontdekken we één niet-afgesloten toilet van de twee knalgele halvemaansgebouwtjes. Dat lucht op na al die koffie en thee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten