Terwijl de zon lager in haar baan gaat staan en zo de dagen inkort, verlengen dahlia's met hun bonte en ingetogen kleuren de zomer. Ik ben nog niet toe aan de herfst en daarom ga ik deze zondag op het landgoed Keukenhof in Lisse op zoek naar die zomerverlengers.
Ik krijg een voorproefje als ik het dorp uitloop. De eerste rotonde is gevuld met een bonte rand van deze doorbloeiers. Dat belooft wat voor straks. De zon schijnt en het is aangenaam warm. Toch voelt het anders nu de zomer over haar hoogtepunt heen is. In aanloop naar mijn duik in de bonte bloemenzee valt de drukte op de doorgaande wegen op. De vakantie is voorbij en mensen willen nog graag genieten van deze nazomerse zondag voor de onstuimige herfstdagen ze in huis zullen houden. Wandelend of fietsend vergeten ze spontaan de anderhalve meter. Ook het bos waar ik dwars doorheen steek biedt veel wandelaars maar weinig onderlinge afstand. Eerst maar even een bezoek brengen aan het hakhoutbos in de Lageveensepolder. Voorbij de kinderboerderij ga ik rechts het modderige pad op. Ik volg een stuk van het kabouterpad. Ondanks de met kaboutergezichten geschilderde routepaaltjes nodigt het pad ouders en kinderen niet uit hier te wandelen.
Het is aangenaam rustig. Ik loop langs de houtvijver en de hoge kraag van bamboestruiken. Het ligt zo beschut dat ieder zuchtje wind ontbreekt. Als ik verderop aan de rand van het hakbos terugkijk naar de kinderboerderij zie ik hoe de loofbomen al tot bruin verkleuren. Zo vroeg in september? Ook de hop kondigt met haar bellen voorzichtig de herfst aan. Net zoals de bessen in vlier, meidoorn en lijsterbes. Volgens de natuur is de najaar begonnen.
Gelukkig voor weigerachtigen zoals ik bloeit er nog volop, zoals haagwinde en berenklauw. En het zonlicht weerkaatst op de sloten waarin de blauwe lucht met stapelwolken weerspiegelen. Ik houd van de herfst maar het afscheid van de zomer ervaar ik jaarlijks als een kleine hindernis waar ik overheen moet. Fijn dat de natuur met haar geleidelijke verandering mij een handje helpt.
Vanuit het hakbos ga ik langs de kinderboerderij richting het kasteel Keukenhof met de bloeiende dahlia's. Eerst door de intieme boerentuin achter de Hofboerderij - de hof van Jan Boot - dan langs het koetshuis en de eendenfollie. Met een boog wandel ik zo naar de zuidmuur van Frederiks Hof. Hier zie en voel ik de zomer. Behalve de bloeiende borders hangen perenbomen vol met het rijpende fruit.
Langs dit pad - een zichtlijn vanaf het kasteel op de Lageveensepolder - bloeien dahlia's van laag tot hoog en in alle denkbare verschijningen en kleuren. Mensen maken selfies of poseren voor, naast en achter de bloemperken of kruipen er bijna in met hun mobiele telefoon. Wie zeker reden heeft om over en in de bloemen te kruipen, zijn bijen en vlinders. Het is een komen en gaan op deze gecultiveerde stuifmeelterrasjes. Een dagpauwoog gunt me een ogenblik voor een scherpere foto.
Langs het monumentale sparrenhuisje en het romantische, hedendaagse trouwprieel - want met gevoel voor traditie, een romantische inborst maar bovenal een goedgevulde beurs kun je je hele trouwdag op het landgoed houden - dwaal ik verder tot ik via de poortdeur de ommuurde tuin van Frederiks Hof binnenga. In deze voormalige moes- en bloementuin versterken de kleurrijke borders de pas gerestaureerde tuinmuur en het Zwitsers speelhuis. Ook hier is de herfst nog ver weg.
Voor ik weer richting de drukte van het dorp loop, wandel ik vanaf de moestuin via de kraal nog een extra rondje om het kasteel Keukenhof en de parkachtige tuin onder de hoge bomen. Zulke dagen houden mijn zomerse gevoel vast tot in de herfst. Bij elkaar liep ik een ommetje van zo'n 6 kilometer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten