Het wordt een warme dag, vooral in de middag. Voor tien uur ben ik uitgecheckt uit het hotel en onderweg naar het vertrekpunt in Leusden-Zuid. Er is op deze woensdagmorgen nog plek genoeg op de kleine parkeerplaats. Ik ben er zeker van dat mijn auto de hele dag in de schaduw staat. Ik vertrek in noordelijke richting. Het eerste deel loop ik onder de bomen, heerlijk koel, en daarna in het open gebied van het Hazenwater. Verderop schamp ik aan de zuidkant erebegraafplaats Leusden. Ver weg hoor ik het verkeer op de snelweg A28. Het wordt snel warmer terwijl de wind is gaan liggen.
Na een kleine twee uur, van stevig doorlopen komt het niet in deze mooie omgeving, loop ik vanuit het bos richting de Waterlooweg. Tussen het bos en de weg ligt een heidestrook waar het pad tussendoor gaat. Halverwege het pad staat een metalen boog. Aan mijn kant is roestig, als ik er onderdoor loop, heeft het regenboogkleuren aan de andere kant. Aan het eind van het pad, op de weg is een oploop van kinderen en volwassenen, staan auto's en busjes geparkeerd, zie ik mannen in oranje veiligheidshesjes. Dan zie ik een cameraman op een beweegbare kraan of arm zitten die op mij afkomt. 'En actie', zegt hij voor de grap terwijl zijn camera mij recht in beeld heeft. Ik ben te nieuwsgierig om door te lopen. De cameraman vertelt dat ze opnamen maken voor een nieuwe jeugdserie bij de publieke omroep. Ik moet wel wachten tot volgend jaar.
Voorbij het spektakel is het weer stil. Er komt nog een verlate auto aanrijden die een enorme stofwolk doet opwaaien. Ik ben genoeg op afstand om niet de volle laag te krijgen. Dan kom ik bij 't Waswater. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is het landbouwgrond, een kleine akker midden in de natuur. Voorbij het terrein van de NTKC - kamperen in de vrije natuur voor clubleden - kom ik op een smaller bospad. Iets voor me, aan de rand van het pad staat een ree. Het is een geit. Ze heeft me al opgemerkt en verdwijnt links onder de bomen. Als ik voorzichtig verder loop in de hoop nog een glimp van haar op te vangen, zie ik weer een ree. Ik kan me niet voorstellen dat ze is teruggekomen. Dus moet het een tweede zijn. Het is een reebok met een kort, enkelvoudig gewei. Ook hij gaat er snel in het struikgewas vandoor.
Het gebied verandert, is dit wat wordt bedoeld met de overgang tussen Utrechtse Heuvelrug en Gelderse vallei? In ieder geval ga ik door een klaphek en kom in een afgeschermd gebied. Droge zandverstuiving rechts en vochtig laagland links van mij. Het drassige Langeveen, verruigde landbouwgrond, staat vol met pitrus en houtopstand wat op wilgen lijkt. Iets verderop ligt de boerderij van het Langeveen, een voormalige kleine melkveehouderij. Rechts liggen de Ringheuvels, als buffer tussen het Langeveen en het iets noordelijker gelegen Waswater waar ik net liep. Het is een uniek gebied.
Voorbij het tweede klaphek, langs de Oude Utrechtseweg, over groene en zanderige bospaden kom ik in het Sterrenbos. Vanuit het middelpunt strekken acht paden als de stralen van een ster zich uit naar alle windstreken. Het midden is gemarkeerd met 9 lindebomen. Gelukkig voor mij staan aan alle kanten bankjes zodat ik in de schaduw mijn brood eet.
Vanuit het Sterrenbos kom ik in de Treekerduinen en de zandverstuiving van het Kelderbosch. De bospercelen en open stukken met zandverstuiving of heide wisselen elkaar af en geven steeds weer nieuwe vergezichten. Ik raak niet uitgekeken.
Via een eenvoudige maar functionele brug laat ik het bos achter me en langs de boerderij bij Wellom kom ik in agrarisch gebied. Is dit nu de overgang tussen de Utrechtse Heuvelrug en de Gelderse vallei? Het verschilt zeker van elkaar. Wat ook flink verschilt van elkaar is de warmte. Ik loop te puffen langs de akkers. Hier voel ik geen zuchtje wind. Het is even doorbijten tot ik aan het eind bij het water van de Grift ben. Waar het kanaal eindigt bij de Heiligenbergerbeek kom ik bij de kruising met Rode Brug. Die brug zie ik niet maar wel een waterloop in de beek. Hier kan ik dichter bij het water komen en het is heerlijk verkoelend. Aan de rand van de beek schieten blauwe juffers met zwarte vleugels heen en weer. Zulke vlinderachtige juffers heb ik nog nooit gezien.
Voorbij de gerestaureerde Treeker duiventil kom ik in buurtschap Den Treek. Buurtschap omdat het meer is dan 'slechts' een buitenplaats met opstallen en een tuin. De buurtschap nodigt zeker uit om met een gids in de hand hier langer rond te lopen, vooral als de tuin - het ontwerp toegeschreven aan architect Zocher Jr - tijdelijk opengesteld zou zijn. Het openstellen van de tuin van een buitenplaats is eerder regel dan uitzondering.
Via een jonge beukenlaan loop ik recht op het Hazencasino af, geen club van roulettespelende langoren maar een mooie zandverstuiving. Hier ben ik zo druk met foto's maken dat ik niet zie dat een ree van links uit de struiken komt. De ree ziet mij kennelijk ook niet en heeft me al helemaal niet geroken. Ze is sneller weg dan ik mijn camera heb scherpgesteld. Een mooiere afsluiting van een bijzondere wandeltocht kan ik me niet wensen. Tot aan de parkeerplaats loop ik met mijn hoofd in de wolken.
*De route heb ik uit de wandelgids Wandelen over de Utrechtse Heuvelrug van Uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig. Het gps-bestand heb ik gedownload van de Wandelzoekpagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten