Ik vertrek vanaf station Terwijde. Via de Hof Ter Weijdeweg, aan de noordkant van het spoortraject, loopt het groener en koeler in de schaduw van de bomen. Na ongeveer een kilometer kom ik bij Het Lint. Hier ga ik rechts. En dan wijst het zich vanzelf als je het pad met de kenmerkende madeliefjes maar blijft volgen.
Het pad slingert als een wapperend lint om het Maximapark. Stel je bij het pad geen natuurlijk, kruip-door-sluip-door-pad voor. Geen zand- of schelpenpad, niets van dat alles. Het Lint is een breed betonpad met witte madeliefjes van een reflecterend materiaal. De madeliefjes volgen betekent het Lint volgen. Maar het is zeker geen verplichte route, vanaf het Lint kun je regelmatig via zijpaden het Maximapark in. Dit park betekent het groene hart tussen de Utrechtse wijken Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern.
Ik loop eerst langs de noordelijke kant van het pad, het Lint Terwijde. Gemotoriseerd verkeer zie je hier niet en dus is het aangenaam rustig, ondanks dat er veel gebruik van wordt gemaakt. Na 2 kilometer ben ik bij het meest noordelijke punt. Hier is het druk met dagjesmensen die verkoeling zoeken aan de Haarrijnse plas. Ik loop door en heb verderop vanaf een steiger zicht over de hele plas.
Het is drie uur in de middag maar het is nog behoorlijk warm en er staat nauwelijks wind. Het betonpad geeft niet bepaald verkoeling maar de omgeving maakt veel goed. Langs het pad staan bomen en regelmatig kom ik bankjes tegen waar ik wat water drink en even bijkom van de warmte.
Het Lint heeft zonder de aanwezigheid van alles wat zich met een motor voortbeweegt, een ontspannen sfeer. Het is veel meer dan een wandel- of fietspad. Je merkt aan alle gebruikers dat ze zich vrij voelen om te lopen, fietsen, rennen, skeeleren of welke voortbewegingsvorm ze ook gebruiken.
Na ruim drie kilometer steek ik voor de eerste keer een drukke verkeersweg over. Natuurlijk is het opletten maar fietsers en voetgangers hebben voorrang. Voorbij de brug over de Vleutense wetering begin ik aan het zuidelijk deel, het Lint Vleuterweide met rechts de oude kerktoren van Vleuten.
Dat is steeds het verrassende aan deze omgeving. Het is een oude omgeving vermengd met nieuwbouw maar nergens botst het. Ongetwijfeld is er veel groene poldergrond verdwenen om woningbouw mogelijk te maken. Niet iedereen zal die verandering hebben verwelkomd. Maar ik zie dat oude landschapselementen bewaard zijn gebleven, zoals de loop van het water, oude schoorstenen tussen nieuwbouw of knoestige fruitbomen. Alsof de huizen eromheen zijn gebouwd en de weg erlangs gelegd. Zo ontstaat een verfrissende spanning tussen oud en nieuw.
Inmiddels loop ik richting het zuidoosten en vang gelukkig een beetje wind. Dat houdt het dragelijk. Links van me, aan de binnenkant van het Lint, ligt nog steeds het Maximapark. Onderweg latern grote borden me weten waar ik ben op het Lint en kleinere borden bij welk deel van het park. Zo is er een Japanse tuin, een Binnenhof en een Vlinderhof. Maar ook de randen langs het Lint zijn met alle wilde bloeiers een feest om te zien.
In het zuidelijkste deel verandert de naam in het Lint de Meern. Als het Lint - met veel fantasie - de vorm van een uitroepteken heeft, sla ik de stip over. Zou ik de stip wel in de rondte lopen dan komt er ongeveer 2 kilometer bij. In de stip ligt de moderne versie van een Romeins fort of Castellum. Binnen zijn archeologische vondsten tentoongesteld, aangetroffen bij graafwerkzaamheden voor de nieuwe wijk in aanbouw. Het is zeker een bezoek waard, maar niet vandaag.
Na ongeveer 6 kilometer voert het Lint me weer in noordelijke richting. Als laatste loop ik langs een bijzonder bouwwerk, de parkpergola. De wand begint ergens in het park en heeft met een lengte 3 kilometer al de helft erop zitten voor het in zicht komt van het Lint. Het licht speelt door de honingraatstructuur. Klimplanten maken een begin om uiteindelijk de hele pergola te bedekken. In de honingraat zijn her en der nestkasten en insectenhotels gemaakt. Het is een toegift voor een ommetje op een warme dag.
Ondanks 8 kilometer lang verhard pad vind ik het Lint een aanrader om te lopen, zeker als je je laat verleiden om de zijpaden in te slaan en de afwisseling in landschappen van het 300 hectare tellende Maximapark ontdekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten